Κατά τη γνώμη μου και από τα ελάχιστα - πραγματικά - που γνωρίζω για τη γλώσσα Εσπεράντο, το επιχείρημα της απλοποίησης των σχέσεων μεταξύ των λαών δε μου αρκεί για την εκγαθίδρυση και επισημοποιήση μιας τέτοιας τεχνητής γλώσσας, στις μεταξύ των λαών σχέσεις.
Η επισημοποίηση της αγγλικής προκρίθηκε ασφαλώς λόγω της ευκολίας εκμάθησής της, ώστε να είναι δυνατή στον καθένα η εκμάθηση και χρησιμοποίησή της, ωστόσο δεν παύει να είναι μια ζωντανή γλώσσα, με πλήρεις γραμματικούς και συντακτικούς κανόνες και το κυριότερο με ιστορία.
Η γλώσσα κάθε λαού έχει ένα χρώμα, μια ταυτότητα, μεταφορικά θα έλεγα έχει και μια γεύση. Δεν είναι πλαστική, αλλά εύκαμπτη και το κυριότερο - για μένα - έχει αναφορά στη ζωή και τη νοοτροπία κάθε λαού. Προτιμώ μια τέτοια ζωντανή γλώσσα από μια πανεύκολη τεχνητή, μόνο και μόνο γιατί θα είναι "πανεύκολη" στην εκμάθησή της.
Αυτές οι "ευκολίες" που αναζητάμε σήμερα είναι, νομίζω, αυτές που μας "χαντακώνουν", τόσο στον τρόπο ζωής όσο και στον τρόπο σκέψης μας.
Το πρόγραμμα εκείνο που ενθουσίασε, όταν το άκουσα, ήταν αυτό που εφάρμοσαν η πλειοψηφία των γερμανικών πανεπιστημίων: εκμάθηση της αρχαίας ελληνικής. Οι γερμανοί φοιτητές μαθαίνουν αρχαία ελληνικά, ξέρετε με πιο αιτιολογικό; Τους κάνει πιο έξυπνους. Η εκμάθηση μιας γλώσσας με τόσες "τεχνικές γλωσσικές" λεπτομέρειες, απίστευτη ευκαμψία, πολυπλοκότητα, όπου καθεμιά έννοια έχει σχεδόν "προσωπική" - θα λέγαμε - ταυτότητα, είναι μια διαδικασία που εξελίσσει τις λειτουργίες του εγκεφάλου, σύμφωνα με τους επιστήμονες.
Νομίζω πως η αναζήτηση της εξέλιξης της σκέψης είναι πολύ πιο σημαντινή από την αναζήτηση της απλοποίησής της.Θα ήθελα να διαβάσω τις απόψεις, στις σκέψεις μου αυτές.
Φιλικά πάντα
Στέφανος
στάλθηκε στις 28-08-2005 15:25
