Είναι η σημαία που φιλοτέχνησαν μέσα σε μια νύχτα οι κυρίες και δεσποινίδες της Φιλόπτωχου Αδελφότητας, για να κυματίσει ως εθνικό σύμβολο στην πόλη, ύστερα από 550 χρόνια τουρκικής κατάκτησης, στην πρώτη απελευθέρωσή της, στις 14 Ιουλίου 1913. Η ημερομηνία αυτή έχει κεντηθεί με λευκή μετάξινη κλωστή πάνω στη σημαία, η οποία έμελλε από τότε να ακολουθήσει τις περιπέτειες των κατοίκων της Κομοτηνής. Προ της βουλγαρικής καθόδου που ακολούθησε, ο κρητικός λοχίας Γ. Παπαηλιάκης διασώζει την σημαία και την μεταφέρει στην Κρήτη, όπου θα παραμείνει κρυμμένη για επτά χρόνια και μόνο μετά την οριστική απελευθέρωση της 14ης Μαΐου 1920, θα αποσταλεί στον δήμαρχο Κομοτηνής, Απόστολο Σούζα. Τότε προστέθηκαν πάνω στο μαρτυρικό της σώμα δύο νέες ημερομηνίες η 19η Αυγούστου 1913, όταν τα ελληνικά στρατεύματα, κατ΄ επιταγήν της Συνθήκης του Βουκουρεστίου, εγκατέλειψαν την πόλη και η 14η Μαΐου 1920, οπότε και έπνευσε οριστικά ο άνεμος της ελευθερίας.

Η επίσκεψη του εθνάρχη και η ελευθέρωση της Θράκης Ελευθερίου Βενιζέλου στην Κομοτηνή, αποθανατίστηκε με τη νέα ημερομηνία που κεντήθηκε πάνω της: 8 Μαΐου 1930. Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου η σημαία μεταφέρθηκε από τον Κομοτηναίο Νικόλαο Μακαρώνη στην Θεσσαλονίκη και έμεινε κρυμμένη στο εσωτερικό ενός ξηλωμένου στρώματος. Αλλά σύντομα επρόκειτο να κεντηθεί και νέα ημερομηνία ελευθερίας, η 9η Σεπτεμβρίου 1944.

Η ιστορική σημαία, παρασημοφορήθηκε στις 24 Μαρτίου 1946 και θεωρείται πλέον ως ένα από τα σημαντικότερα εθνικά κειμήλια της Κομοτηνής. Σήμερα φυλάσσεται σε ειδική προθήκη στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου, ενώ στις 14 Μαΐου, την ημέρα της απελευθέρωσης, προπορεύεται (αντίγραφό της) τιμητικά όλων των τμημάτων που παρελαύνουν.

« Επιστροφή στα Αξιοθέατα